Van topzwemmer Michael Phelps verschenen maar liefst 2 autobiografieën in het Nederlands:
- Michael Phelps -Onder de oppervlakte: Het opzienbarende verhaal van een achtvoudig olympisch kampioen, Uitgeverij Tirion (2005)
- Michael Phelps – Goud: Het levensverhaal van de grootste Olympiër aller tijden, Uitgeverij Forum (2009)
Hieronder volgt een samenvatting van het eerstgenoemde boek uit 2005. Hij schreef dit boek in samenwerking met Brian Cazeneuve. De ondertitel is wat misleidend; op de Olympische Spelen van 2004 in Athene behaalt Phelps 6x goud en 2x brons. Inmiddels (2017) heeft hij alle Olympische medaillerecords verbroken.
Mijn eigen wonder
Het boek begint met de voorbereidingen voor de 400 m. wisselslag op de Olympische Spelen van Athene in 2004. De series zijn inmiddels gezwommen. Phelps gaat met de snelste tijd de finale in. Coach Bob Bowman regelt op de minuut nauwkeurig wat er op dat moment moet gebeuren. Op tijd met de bus naar het zwembad, losgooien, inzwemmen etc. Phelps heeft de race inmiddels al een aantal keren in zijn hoofd afgespeeld.
Het is de avond voor de wedstrijd. Phelps start op baan 4 en neemt met de vlinderslag direct een voorsprong in, die hij uitbouwt met de rugslag. Hij heeft nu voldoende voorsprong voor zijn wat mindere schoolslag. Als hij de vrije slag aan het zwemmen is ziet hij dat zijn tegenstanders op veilige afstand zijn. Phelps finisht in een nieuwe wereldrecordtijd en ziet zijn droom van het behalen van één gouden Olympische medaille in vervulling gaan.
Kantje boord
Michael wordt geboren op 30 juni 1985 als zoon van een politieagent en lerares Huishoudkunde. Een aantal keren is het letterlijk kantje boord met de jonge Phelps. Op 2-jarige leeftijd overleeft hij ternauwernood van een ernstige virusinfectie. Een jaar later was het opnieuw raak. Hun hond Thadeus gebruikt Phelps als een soort pop en schud hem flink in de rondte. Phelps komt er vanaf met opengehaalde huid. Zo lukt het hem elke keer weer tot het randje te gaan. Als Phelps 7 jaar is scheiden zijn ouders.
Zijn beide zusjes zwemmen bij North Baltimore Aquatic Club (NBAC) en ook de jonge Michael moet er aan geloven: hij krijgt zwemles van mevrouw Lears. Hij weigert echter met zijn hoofd onder water te gaan. Als oplossing bedenkt mevrouw Lears dat hij dan maar op zijn rug moet gaan zwemmen. Als hij eindelijk op zijn rug kan zwemmen is er geen houden meer aan. Phelps gaat elke dag naar het zwembad, tot hij op ongelukkige wijze zijn sleutelbeen breekt.
Het water in
In zijn jeugd ging Phelps vaak mee naar de wedstrijden van zijn zussen Whitney of Hillary. Hij hielp dan vaak mee bij de mobiele winkel van zwemofficial Greg Egbert. Op school werd Phelps vaak gepest om zijn grote oren. Gelukkig waren er ook mensen die hem steunden, zoals zijn lerares van de 3e klas, die zelfs bij zijn wedstrijden kwam kijken.
Phelps krijgt net als zijn zus Hillary training van Tom Himes, die zijn gevoel voor zwemmen wist te versterken en die perfect met leeftijdsgroepen kon werken. Zo was er bijvoorbeeld ook tijd voor spelletjes als onderdeel van de training. Overal bleek Phelps heel druk te zijn en hoewel aan de ene kant zijn prestaties verbeterden, kreeg hij aan de andere kant de diagnose ADHD. Ritalin hielp hem doordeweeks om rustig te blijven tijdens de lessen. In de weekenden gebruikte hij geen ritalin en zwom hij vaak wedstrijden. Inmiddels begon zijn prijzenkast zich al aardig te vullen.
Coach Bob
Als 11-jarige komt Phelps onder de hoede van coach Bob Bowman, die de 13- en 14-jarigen bij NBAC traint. Bob was zelf zwemmer geweest, maar was nooit verder gekomen dan nationale wedstrijden. Vanaf 1986 was hij zwemcoach geworden en het leek erop dat hij zwemmer Eric Wunderlich op de Spelen van 1996 kon afleveren.
Wunderlich koos echter voor een andere club en Bowman besloot om dan maar een andere carrière te kiezen. Totdat hij werd gevraag als trainer bij NBAC, waar hij graag op inging. Bowman werkt o.a. intensief aan de techniek van Phelps, die na een tijdje capabel genoeg lijkt om in de Senior Performance Group te komen, de elite van potentiële Olympiërs binnen NBAC.
In de tussentijd doet Phelps actief aan andere sporten. Zo zijn er zaterdagen dat hij van lacrosse- naar een honkbalwedstrijd gaat en vervolgens nog een zwemtraining meepakt. Bowman heeft echter grootse plannen met Phelps en legt dit ook voor aan zijn ouders. Zijn middelbare school-keuze zou belangrijk worden om te kunnen combineren met zijn zwemcarrière.
Moedig gevecht van een zusje
De zussen van Michael, Hillary en Whitney, waren allebei buitengewoon goede vlinderslagzwemsters. Ze hadden verschillende karakters. Hillary was vooral erg zorgzaam en bescheiden met een sterk ontwikkeld gevoel voor goed en kwaad. Hillary zwom vooral voor de lol, maar vestigde desondanks 3 schoolrecords op haar universiteit.
Whitney was Michael’s beste vriendin. Zij kwalificeerde zich op 13-jarige leeftijd voor de Wereldkampioenschappen in Rome. Helaas kreeg zij al rond haar 10e last van rugklachten en daarnaast ontwikkelde ze anorexia; twee zaken die uiteindelijk fataal werden voor haar carrière. Met de anorexia zou het weer goed komen, maar de twee verschoven rugwervels en een stressfractuur maakten een einde aan het zwemmen.
Een grote stap
In zijn jeugdjaren trekt Phelps vaak op met zijn ouders. Door een afwijzing voor een handtekening tijdens een honkbalwedstrijd heeft Phelps zich voorgenomen zijn fans zoveel als mogelijk ter wille te zijn. Later krijgt hij toch zijn honkbalhandtekeningen, omdat zijn vader vriendschap sluit met enkele honkbalspelers.
In groep 6 heeft hij zijn eerste date in de bioscoop met een meisje uit groep 8. De relatie houdt geen stand als zij naar de middelbare school gaat. Naar mate hij ouder wordt worden zijn contacten met zijn vader minder frequent. Hij maakt kennis met zijn toekomstige favoriete muzieksmaak hiphop.
Op school gaat het niet goed met schrijven. Gelukkig is er altijd weer zijn moeder die hem steunt. Ook als Phelps aangeeft te willen minderen met ritalin houdt zij hem niet tegen. Na een jaar heeft hij de medicatie geheel afgebouwd.
De doorbraak
Coach Bob Bowman was streng, dus als Michael op een manier zwom die hem niet aanstond, kregen hij, en soms ook zijn ouders het voor hun kiezen. Bowman’s pupillen ontwikkelden een soort geheimtaal om hem te slim af te zijn.
Phelps begint zich voor het eerst te scheren. Niet alleen zijn gezicht, maar voor wedstrijden ook alle onbedekte delen van het lichaam. Hij zwemt zijn 1e belangrijke wedstrijd in 1999 in Orlando, waar hij 3 maal in de top-4 eindigde. Phelps is trots om zijn eigen naam terug te zien in de nationale top van zijn leeftijdsgroep in het blad Swimming World.
Hij ging ook naar de nationale kampioenschappen voor senioren, een goede les voor Bowman om te leren dat Phelps hieraan nog niet toe is. Bowman werd opnieuw een baan aangeboden bij Dynamo, maar omdat hem beloofd wordt, Michaels coach bij NABC te mogen blijven, slaat hij het aanbod af. Kortom: ze zaten nu aan elkaar vast voor de hele rit.
De hele rit
Bowman was dus voortaan Phelps coach. In 1999 gaat Phelps naar de Towson High School en maakt daar kennis met sporten als golfen en foot-ball. Hij wil graag meedoen in het foot-ball team, maar zijn moeder, die hij liefkozend Debs noemt, weet hem tot inkeer te brengen.
Bowman verzint allerlei dingen om de zwemslagen van Phelps te verbeteren. Van slagen met één arm zwemmen tot trainingen met sportschoenen aan; niets was te gek. Dit hield het interessant en zorgde ervoor dat Phelps langzamerhand naar dubbele sessies gaat.
In Bowman’s hoofd speelt al een mogelijke selectie voor de Olympische Spelen. In Seattle zwemt Phelps voor het eerst onder de 2 minuten op de 200 m. vlinderslag, een absolute toptijd voor een 13-jarige. De volgende dag zwom hij een toptijd op de 400 m. wisselslag. Bowman houdt het idee van deelname aan de Spelen voor zich.
Phelps krijgt een uitnodiging om naar een bijeenkomst van USA Swimming te komen om met zo’n 100 andere kanshebbers een aantal zaken door te spreken die belangrijk zijn bij deelname aan de Spelen. Van Bowman mag hij niet naar de bijeenkomst omdat hij nog niet in het team zit. Wel raadt hij Phelps aan om alvast een paspoort te laten maken.
Omdat hij kanshebber is voor deelname aan de Spelen, moet Phelps voortaan aangekondigde en onaangekondigde dopingcontroles ondergaan. Bij Phelps worden ook vroege symptomen aangetroffen van het Marfan Syndroom, een ziekte die het bindweefsel aantast en fataal kan zijn als er lekken ontstaan in de bloedvaten die naar het hart leiden. Hij wordt voortaan regelmatig onder controle gehouden.
Ik, tweede?
Per land mogen er per individueel nummer twee zwemmers worden uitgezonden naar de Olympische Spelen. De kwalificatiewedstrijden zijn in Indianapolis en, hoewel ze het nog heeft geprobeerd, moet Michael’s zus Whitney vanwege gezondheidsredenen verstek laten gaan.
Phelps zwemt op 3 nummers: 200 m. vlinderslag, 200 m. en 400 m. wisselslag. Op laatstgenoemde afstand wordt hij 11e, maar Bowman geeft hem maar reële kansen op de vlinderslag, waarop hij als 3e in de finale komt. Na een bloedstollende laatste 50 m. behaalt Phelps de 2e plek en daarmee een ticket voor de Spelen in Sydney.
De daaropvolgende persconferentie was een soort vuurdoop voor Phelps. Hij was niet echt goed voorbereid en gaf misschien op iets te intieme vragen antwoord, totdat Bowman tussenbeide kwam. De volgende ochtend was er na een vroege training een live-interview met CNN.
Bowman en Phelps’ moeder bemoeien zich intensief met de voorbereidingen voor Phelps verblijf tijdens de Spelen. Zo lijkt het Bowman onverstandig als Phelps de 2e week van de Spelen, als de zwemwedstrijden klaar zijn, ook in Sydney blijft. Als atleten klaar zijn, is het feesten geblazen en voor de 15-jarige Phelps lijkt hem dat ongewenst. Ze spreken af dat hij zijn tijd van de kwalificatie met 1 sec. gaat verbeteren.
De Olympiër
De vliegreis naar Sydney verliep voorspoedig. Het team ïnstalleerde zich in het olympische dorp en vloog daarna door naar Brisbane voor een trainingskamp. Een dag voor het zwemmen begon was de ploeg terug in het dorp, waar Phelps een kamer deelde met de eveneens jonge Aaron Peirsol.
De eerste ochtend plaatst Phelps zich gemakkelijk voor de halve finale en ook de halve finale komt Phelps goed door. Bob Bowman was aanwezig om vanaf de zijlijn te coachen. Het mocht het olympisch dorp niet in omdat hij geen officiële teamcoach was.
De volgende dag was de finale en volgens afspraak met Bowman zou Phelps 2,5 uur van tevoren aanwezig zijn. Het liep echter anders omdat Phelps de verkeerde pas bij zich heeft en terug moet naar het dorp. De voorbereiding moet nu in een uur gebeuren, maar dan staat Phelps op tijd op het startblok. Phelps zwemt een prima tijd, maar valt met zijn 5e plek buiten de prijzen.
De volgende dag wil Bowman alweer met Phelps trainen voor de Spring Nationals in Austin om daar een wereldrecord te zwemmen. Terug in het dorp belt hij zijn vriendin en zijn zus Whitney, die door studie niet kon meekomen. In het familiecentrum van AT&T ontmoet Phelps familieleden, waaronder zijn vader. Daar hoort hij dat zijn vader opnieuw is getrouwd. Hij wilde Phelps daarmee niet lastig vallen in verband met de voorbereidingen voor de Spelen. Phelps laat het allemaal maar over zich heenkomen.
Dan is er eindelijk tijd voor ontspanning. Met Bowman bezoekt hij het olympische park. Op de laatste dag zijn de estafetteteams aan de beurt. Beide nummers worden in wereldrecordtijd gezwommen. Van de 48 zwemmers gaan er 41 naar huis met medailles. Phelps is één van de 7 die niks had, maar hij begint alweer te denken aan de Spelen van 2004 in Athene.
In de wolken
Phelps kwam inderdaad vroeger terug uit Sydney. Terug in Baltimore viel hij van het ene feest in het andere. Zijn moeder regelde dat hij werd afgehaald in een echte limousine. Ook op school werd hij door alle leerlingen en televisiecamera’s opgewacht. Phelps hield zich aan de traditie om de Olympische ringen op zijn heup te laten tatoeëren.
Phelps wordt uitgenodigd bij verschillende sportwedstrijden en later in diezelfde maand is hij met het olympische team te gast op het Witte Huis, waar ze worden ontvangen door president Clinton. Phelps noemde het gekscherend een verlengde huwelijksreis.
Phelps en zijn coach Bowman zijn in de periode erna flink ruzie aan het maken. Uiteindelijk leggen ze hun ruzie bij op de farm waar Bowman paarden traint. Ze losten die dag niets op, maar ze begrepen wel hoe zeer ze elkaar nodig hadden. Bowman motiveert hem door op zijn vele briefjes WR Austin te schrijven. De volgende 6 maanden reikt hij naar dat doel.
Phelps doet als enige 15-jarige mee aan de Nationals in Austin, die tevens de kwalificatie waren voor de later die zomer te houden Wereldkampioenschappen in Fukuoka, Japan. Op de 400 m. wisselslag komt hij nipt te kort voor kwalificatie, maar Phelps’ belangrijkste troef lag op de 200 m. vlinderslag. Op de laatste 25 m. van de afstand weet hij al zijn opponenten te snel af te zijn en zwemt een nieuw wereldrecord: 1.54,92. Hiermee wordt hij de jongste wereldrecordhouder voor de 16-jarige Australische Ian Thorpe.
Terug in Baltimore waren er andere sportverhalen die de veel grotere krantenkoppen haalden. Phelps wordt geïnterviewd door een Japanse televisieploeg, die meer wil weten over zijn plannen tijdens de wereldkampioenschappen die zomer. Eenmaal in Fukuoka past Phelps zich vrij goed aan aan de nieuwe tijdzone en aan de andere gebruiken. Deze keer deelde hij een kamer met schoolslagzwemmer Jamie Rausch.
Er waren weer 3 rondes vlinderslag en Phelps kwalificeerde zich tot woede van Bowman als 3e in 1.56,41. Maar Bowman trekt zijn truckendoos open en weet daarmee Phelps extra te motiveren. Opnieuw weet Phelps op tijd te pieken en zwemt hij wederom een wereldrecord in 1.54,58.
Het was het 2e wereldrecord van die avond, want Ian Thorpe, inmiddels 17 jaar, behaalde eenzelfde resultaat op 400 m. vrije slag en zou uiteindelijk met 6 gouden medailles naar huis gaan. The Thorpedo was inmiddels al sportmiljonair en werd voor allerlei speciale gelegenheden als een ster uitgenodigd. Phelps en Bowman zouden Thorpe voortaan als voorbeeld gebruiken.
Samenkomen
Phelps doet mee aan de Nationals in Clovis. Hij zwemt daar bijna Amerikaanse records op de 100 m. vlinderslag en 200 m. wisselslag en wordt 2e op een andere afstand. Phelps gaat zich steeds meer profileren, door bezoeken te brengen aan o.a. schoolkinderen. Dan gebeurt de ramp van 11 september, die ook Phelps diep raakt. Hij heeft wel het idee dat deze gebeurtenis zijn land meer samenbracht dan wat dan ook tijdens zijn leven.
Phelps besluit professional te worden en informeert bij een zwemcollega of hij al dan niet een agent moet nemen. Zij meent van wel. Hij mag nu niet meer meedoen aan bepaalde wedstrijden en als hij naar de universiteit gaat mag hij deze niet bij wedstrijden vertegenwoordigen. Phelps mag nu betaald worden en krijgt niet het minste bedrijf als sponsor: Speedo. Ook werkt hij mee met Bowman aan een speciale trainingsvideo over hoe je de vlinderslag moet zwemmen.
Het leven als prof
Het vinden van een goede agent was een moeilijke opgave. Er werden afspraken gemaakt met verschillende mensen van verschillende agentschappen, maar er was er niet één die indruk maakte. Totdat ze in contact kwamen met Peter Carlisle van Octagon, die werkte voor een aantal sporters die deelnamen aan de Winterspelen in Salt Lake City.
Het klikte met Carlisle. Hij stelde belangrijke vragen zoals wat Phelps met zijn toekomst wilde en wat hij wilde bereiken. Zijn antwoord was veelbetekenend: Ik wil de zwemsport veranderen. Ik wil dat mensen erover praten, eraan denken en ernaar uitkijken. Carlisle wil meer van Phelps weten en vraagt hem het hemd van het lijf over allerlei zaken. Iedereen was het erover eens dat Carlisle in dient genomen moest worden. Voor Phelps werd mediatraining geregeld, om te zorgen dat hij voortaan beter voorbereid en ontspannen naar o.a. persconferenties kon gaan.
Bowman en Phelps vertrekken naar een hoogtestage in Colorado Springs en reizen daarna naar Los Angeles voor de “Janet Evans Invitational”. Phelps verliest nipt op de 400 m. wisselslag. Drie weken later, tijdens de Nationals en Ford Lauderdale vestigt Phelps een nieuw Amerikaans record op de 200 m. wisselslag en mist hij net het wereldrecord op de 200 m. vlinderslag.
Hij realiseert zich dat de tip van Bowman, om meer meters vlinderslag te maken, serieus genomen moet worden. Hij kijkt naar de video’s van Ian Thorpe om zijn slag te verbeteren. Zijn verbeterde vlinderbeenslag was hoogstwaarschijnlijk de beslissende factor toen hij in Fort Lauderdale op het nippertje won tijdens de 400 m. wisselslag. Op de 200 m. vrije slag verliest hij net, maar op de 100 m. vlinderslag viert hij zijn eerste grote overwinning.
Van de Nationals was het door naar Yokohama in Japan voor de PanPacs. Hij verloor weer op de 200 m. vlinderslag. Uiteindelijk sluit Phelps de PanPacs af met drie gouden en twee zilveren medailles. Hij zwom ook mee in 2 estafettes, waarbij er op de 4 x 100 m. wisselslag het wereldrecord verbeterd werd. Phelps heeft een goed gesprek met Thorpe. Ze bieden elkaar aan om samen te trainen.
Dan is het ook tijd om te leren autorijden. Phelps is vrij laks en zakt een paar keer voor zijn theorie. Als hij dan uiteindelijk slaagt koopt hij een Cadillac Escalade en spreekt hij met zijn moeder af dat hij, elke keer als hij een bonus won, iets voor zijn auto mocht kopen. Die herfst verkoos USA Swimming Phelps tot zwemmer van het jaar en Bowman tot coach van het jaar.
Helden en inspiratie
Voor Phelps zou iemand zijn held zijn die met zijn moed en toewijding andere mensen kan opbeuren. Dat kan iemand zijn binnen de eigen familie, zoals bijvoorbeeld de moeder van Phelps, maar dat hoeft niet. Hij maakt kennis met de 7-jarige Stevie, een zwemmer waarbij hersentumor bij is geconstateerd. Phelps gaat bij Stevie langs, verbrengt de nodige tijd met hem en gaat zelfs bij een wedstrijd kijken.
Voor zijn moeder, die een auto heeft die altijd problemen geeft, doet Phelps een eerste aanbetaling voor een Mercedes die zijn moeder eigenlijk te duur vindt. Ze accepteerde zijn cadeau, zeker nadat hij had verteld wat zij allemaal voor hem had gedaan. Het was zijn manier om dank je te zeggen.
Weer die Aussies
In april had Phelps twee wedstrijden in Indianapolis: de nationale kampioenschappen, die 3 dagen duurden en, op Bob’s verjaardag, 6 april, een eendaagse wedstrijd die Duel in the Pool heette, tegen de Australiërs.
Tijdens de Nationals wint Phelps 3 races – 200 m. vrij, 200 m. rug en 100 m. vlinder – waarmee hij de eerste Amerikaanse zwemmer was die tijdens de nationale kampioenschappen races in 3 verschillende disciplines won. Duel in the Pool was primair voor de tv ontwikkeld en het had een mooie gelegenheid kunnen zijn de sport te promoten.
Helaas waren een aantal van de beste Australische zwemmers geblesseerd. Phelps zwemt een wereldrecord op de 400 m. wisselslag en mist het wereldrecord op de 100 m. vlinderslag op 0,03 sec. Daarnaast wint hij de 200 m. vlinder en de wisselslagestafette.
Door middel van het meten van melkzuur door een prikje in het oor kun je meten hoe snel je weer voldoende energie produceert. De testresultaten wezen uit dat Phelps zo’n 23 minuten nodig heeft om uit te zwemmen en daarmee het gehalte terug te brengen tot een acceptabel niveau.
Phelps zou gaan trainen bij Ian Thorpe in Australië. Helaas heeft die sponsorverplichtingen en traint hij alleen met Grant Hackett. Phelps vindt het alsnog een geweldige reis en is ervan overtuigd dat die trainingen hebben geholpen om zijn huidige niveau te bereiken. Hij had daarnaast een hoop lol die week.
Phelps en Bowman hielden een clinic in een fitnesscentrum aan de Gold Coast. Uiteindelijk blijken er maar liefst 40 journalisten op af te komen. De ochtendtraining de dag erna om half 6 was vrij toegankelijk. Ze verwachten niemand te zien, maar om het hele bad heen zaten mensen te wachten. Phelps vindt het geweldig. Hij zou willen dat mensen in Amerika zo tegen zwemmen zouden aankijken.
Terug in Baltimore heeft Phelps een nieuwe huisgenoot. Kevin Clements was een bijzonder goede wisselslagzwemmer. In een aantal nationale teams was hij een ploeggenoot van Phelps en hij wilde wel eens ergens anders trainen. Bob was enthousiast, mede omdat hij, Jamie en Michael elkaar opjoegen tijdens de training en najoegen na de training.
De macht van het woord
Om goed met journalisten om te kunnen gaan hielpen mediatrainers Phelps om zich meer op zijn gemak te voelen. Ze leerden hem zogenaamde spreekpunten in zijn persconferentie te verwerken, zoals het vermelden van sponsornamen Speedo of AT&T. Hij leert allerlei technieken om de interviews zoveel mogelijk naar zijn hand te zetten. Toch blijft hij altijd bang om iets verkeerd te zeggen.
Eén Australische journalist is er op gebrand hem telkens met Ian Thorpe te vergelijken en probeert te benadrukken dat Thorpe een betere zwemmer én een betere zwemambassadeur is dan Phelps. Maar niemand bewondert Thorpe meer dan Phelps. Hij vindt Thorpe een schoolvoorbeeld als het om vrije slag gaat en hij is jaloers op zijn sterke en moeiteloze slag. Daarnaast bewondert Phelps diens manier van omgaan met alle aandacht die hij heeft gekregen. Hij heeft de sport in zijn land enorm vooruitgebracht.
Phelps wordt boos als hij een Australisch krantenartikel leest, waarin wordt gesuggereerd dat hij nog niets heeft gepresteerd en dat terwijl hij een Wereldkampioenschap heeft gewonnen en een wereldrecord heeft gebroken. Hij wilde het tegendeel bewijzen en was dus de rest van de zomer supergemotiveerd. Phelps presteert het dan ook om een wereldrecord te zwemmen op de 200 m. wisselslag in Santa Clara en bewijst daarmee dat hij wel degelijks iets weet te presteren.
Na de wedstrijd viert hij thuis zijn verjaardag. De contacten met zijn vader zijn vrij slecht en daarom besluit hij de twee tickets die hij heeft gekregen voor de komende Wereldkampioenschappen aan zijn moeder en zus Hillary te geven. Zijn vader is boos dat hij geen ticket krijgt en besluit vanwege de kosten niet naar Spanje af te reizen.
Vijf honden?
Op de Wereldkampioenschappen in Barcelona (2003) staan Phelps zes nummers te wachten. Tweemaal wisselslag, tweemaal vlinderslag en tweemaal estafette. Bowman had het drukke schema tot op de minuut gepland. Het eerste nummer was de 200 m. vlinderslag en Phelps was gebrand om na Fukuoka nu wel te winnen. Tijdens de series breekt hij al het wereldrecord en in de finale komt hij als winnaar uit de bus.
Ruim een uur daarna wordt Phelps 2e achter Australië op de 4 x 200 m. wisselslag in een nieuw Amerikaans record. De volgende avond verbetert hij het wereldrecord in de halve finale op de 200 m. wisselslag. Phelps’ moeder en Hillary kwamen op het videoscore bord en Hillary hield een bord op met daarop het woord hond? Steeds als hij zou zwemmen kwamen zij in beeld.
Een dag later zwemt Phelps weer 2 nummers; de halve finale 100 m. vlinderslag en de finale 200 m. wisselslag. Eerst zwemt Andrei Serdinov uit de Oekraïne een nieuw wereldrecord op de 100 m. vlinderslag. Phelps pakt het wereldrecord in de volgende serie terug. Hillary hield een bord omhoog met 2 honden?
Aan de wisselslagfinale doet ook Ian Thorpe mee, hetgeen voor Phelps een extra motivatie om snel te zwemmen. Met 2 lengtes voorsprong wint hij het goud voor Thorpe, die het zilver pakt. Daarna schreef Hillary weer een bord: 3 honden? Het bijgeloof komt ter sprake, want ook bij Phelps is dat niet vreemd.
Op de 100 m. vlinderslag zwemt Phelps de volgende dag sneller dan zijn wereldrecord. Hij gaat uit van winst, maar ziet dan dan Thorpe 12 hondersten sneller was. Phelps pakt het sportief op en tijdens de persconferentie feliciteert hij Thorpe met zijn fantastische race, maar hij hoopt in stilte op een revanche tijdens de komende Olympische Spelen.
Mede omdat hij verloren heeft zwemt Phelps in de halve finale van de 4 x 100 m. wisselslag het vlinderslagonderdeel. Op de 400 m. wisselslag individueel zwemt Phelps zijn 5e wereldrecord. Kort daarna hield Hillary haar laatste bord omhoog met daarop 5 honden? Dan is er nog tijd voor een afsluitend etentje met familieleden en Bowman.
De buitenwacht
Na Barcelona komen er tal van interviewverzoeken via Peter binnen, waarbij Bowman als zeef dient. De interviews moeten passen binnen de trainingsschema’s en journalisten die zich niet houden aan de afspraken worden genadeloos weggestuurd.
Tijdens de Summer Nationals mag Phelps van Bowman niet de 100 m. vlinderslag zwmmen, maar alleen de 200 m. Als hij het wereldrecord zou verbeteren, zo beloofde Bowman, dan zou hij zijn hoofd kaalscheren. Aldus geschiedde. Phelps wint ook nog even de 100, 200 en 400 m. vrije slag en de 200 m. rugslag en is daarmee de 1e mannelijke zwemmer die tijdens 1 landelijk toernooi vijf Amerikaanse titels behaalt.
Ruim voor de Spelen, in maart, worden zijn verstandskiezen getrokken. Hij heeft flink last van de bijwerkingen, maar weet zijn schema tot 1 gemiste training te beperken. Eind 2005 zou zijn contract met Speedo aflopen, maar beide partijen wilden de samenwerking graag verlengen. Afgesproken werd, als hij op de volgende 2 Spelen zeven gouden medailles zou winnen, dat Speedo één miljoen dollar zou uitkeren.
Die afspraak zou goed zijn voor zowel Speedo als de zwemsport. Hoewel het contract werd afgestemd op de behaalde prestaties zoals gouden medailles en wereldrecords, werd in de pers de nadruk gelegd op de miljoen dollar. Het doel, de zwemsport onder de aandacht te brengen, werd hiermee alvast een keer bereikt.
Eind november reist Phelps naar Australië voor wedstrijden in Sydney en Melbourne. Veel van deze wedstrijden hebben sponsors, dus elke keer dat hij een race won kreeg hij weer een blender. Aan het eind van het toernooi had hij 5 blenders en een mixer. Bowman laat allerlei dingen fout lopen om Phelps beter met stress te kunnen laten omgaan.
Buiten het zwembad gebruikt hij zijn bekendheid zo goed mogelijk. Hij is een nationaal woordvoerder voor de Boys and Girls Clubs en hij nodigt altijd kinderen uit om naar zijn wedstrijden te komen, waarbij zijn moeder zorgt voor cadeautjes. Ook maakte hij met enkele andere sportberoemdheden een paar voorlichtingsspots voor Pathfinders for Autism. Zijn favoriete plaats om iets terug te doen is de Riverdale basisschool in Landsdow, Maryland. Hierin zitten prima kinderen die een hoop problemen achter de rug hebben.
Ik volg je
Net voor Kerstmis hadden Phelps en Bowman hun kleine seizoenscrisis. Bowman wilde Phelps 6 weken zo hard mogelijk aanpakken en dat stuitte op weerstand van Phelps. Trainingen werden opgevoerd tot zo’n 75 km. per week. Daarnaast was er cross-training voor extra kracht, uithoudingsvermogen en flexibiliteit. Hieraan werd telkens geschaafd, om tot een goed, blessurevrij programma te komen. Daarnaast slikt Phelps vitamine C, multivitamine en zouttabletten om ervoor te zorgen dat hij niet te snel vocht verliest.
Er werd gesleuteld aan enkele technische onvolkomenheden om zijn slagen en keerpunten zo efficiënt mogelijk te laten verlopen. Veel tijd werd besteed aan de vrije slag en rugslag en ze probeerden in principe vast te stellen welke van de 2 nummers hij die zomer aan zijn schema zou toevoegen. Vast stond zijn deelname op de 100 en 200 m. vlinderslag, 200 en 400 m. wisselslag en hopelijk ook nog op 3 estafettenummers.
Tijdens de Spring Nationals van 2004 zwemt hij beide nummers naast de 100 m. vrije slag, de 100 m. vlinderslag en de 200 m. wisselslag. Phelps weet alle afstanden te winnen en zwemt op de rugslag bijna een nieuw wereldrecord. Met zo’n tijd werd het aantrekkelijk om met deze afstand aan de kwalificaties voor de Spelen mee te doen.
Tijdens de Nationals had Bob het aanbod gekregen om Jon Urbanchek op te volgen als prestigieuze hoofdtrainer van de Universiteit van Michigan. Bob wilde echter de samenwerking met Michael niet opzeggen, maar hij wilde ook een baan die hem wel 20 jaar werk zou bieden, laten schieten. Daarom zou hij naar Ann Arbor gaan voor een formeel sollicitatiegesprek.
Op de Bahama’s zwemt Phelps voor een commercial van één van zijn sponsors. Datzelfde voorjaar deed hij nog een een aantal commercials en promoties in een poging in te spelen op de pre-olympische belangstelling. Peter sleepte een aantal goede deals binnen en Bob zorgde ervoor dat die deals Michael zouden afleiden van zijn trainingsschema. Ook kwam er het nodige mediawerk, maar alleen die media die geen negatieve gevolgen zouden hebben voor de trainingen.
Bob overwoog serieus om in te gaan om hoofdtrainer te worden en besprak dit met Michael. Zijn antwoord was duidelijk: Ik volg je overal waar je naartoe gaat. Een betere trainer kan hij zich met geen mogelijkheid voorstellen.
Emotioneel afscheid
Nog minder dan 100 dagen te gaan voor de kwalificaties. Bob zou tot later die week bij de Doc Counsilman Classic wachten met het bekend maken van zijn baan in Michigan. Phelps gaat intussen naar de pr-bijeenkomst voor de promotie van het WK Korte Baan, gepland in oktober dat jaar in het stadion van de Indiana Pacers. Hij krijgt een teamshirt kado met de nummer 7, verwijzend naar de 7 gouden medailles die hij wil gaan halen in Athene.
Bij aanvang van het volgende toernooi had Phelps een serie van 37 gewonnen races op zijn naam staan. Tijdens dit toernooi loopt Phelps voedselvergiftiging op, verliest daardoor op de 200 m. vrije slag en moet enkele wedstrijden laten schieten. Nog een beetje gammel weet hij de 200 m. rugslag en de 100 m. vrije slag te winnen. Ondertussen was het nieuws uitgelekt dat Bob de taken van coach Urbanchek zou gaan overnemen.
Voor een fotosessie met Speedo vertrekt hij naar Arizona State. Vervolgens volgen er nog meer sociale activiteiten. Hij versiert een gesigneerde football voor zijn vriend Matt en koopt het eerste veilingstuk op een deftig gala in het bad van Meadowbrook om geld in te zamelen voor NBAC. De volgende dag kon hij eindelijk op bezoek bij zijn oma die een gevecht leverde tegen alvlieskanker. Ze had ook nog een longontsteking en stuurde Michael daarom gelijk weer weg, om ervoor te zorgen dat hij niet aangestoken zou worden. Phelps wil graag 2 honden kopen, maar zijn moeder raadt het hem af. Er is simpelweg geen tijd om voor ze te zorgen.
Eind mei is hij in New York voor een mediabijeenkomst die was georganiseerd door het Amerikaanse Olympische Comité. Tijdens één van de gesprekken met een journalist laat Phelps doorschemeren om nog een tatoeage te nemen. Peter krijgt de ondankbare taak om hem daarvan af te brengen. Ze spelen een aantal wedstrijdjes tegen elkaar en als Peter die weet te winnen zet Michael zijn plannen uit zijn hoofd.
De daarop volgende week heeft Phelps een wedstrijd in Santa Clara. Hij weet te winnen op de 400 m. wisselslag en de 100 m. vlinderslag, maar verliest op de 200 m. rugslag. De volgende dag zwemt hij 3 finales binnen een uur. Hij weet 2 afstanden te winnen en verzekert zich van een plek in de estafetteploeg op de 4 x 100 m. vrije slag. Michael houdt nog even geheim op welke afstanden hij aan de kwalificaties gaat deelnemen.
Al die bezoeken, trainingen en mediaverantwoordelijkheden eisen wel hun tol. Hij verslaapt zich voor een etentje met Hillary en Whitney. Hillary zorgt zo goed voor hem, dat het soms lijkt alsof hij 2 moeders heeft. Op 30 juni neemt hij zijn familie uit eten voor zijn 19e verjaardag en gaf hij ook een feestje thuis. Ook zijn vader was uitgenodigd en in de daarop volgende periode trekken ze weer regelmatig met elkaar op. Iets weer Michael erg blij mee is.
Een aantal dagen later heeft hij de laatste kans om een aantal vrienden te zien en vooral met Matt heeft hij een emotioneel afscheid, want hoe zou het gaan als hij naar Ann Arbor zou verhuizen. De volgende avond pakt hij zijn tassen en kijkt hij tussendoor met zijn moeder naar de film Miracle.
Beproevingen en behoedzaamheid
Tijdens de kwalificaties worden er geen estafettes gezwommen en daarom had Michael de luxe om in zes verschillende nummers te starten: 2x wisselslag, 2x vlinderslag en zowel 200 m. vrije slag en rugslag. Als hij zich voor beide laatste nummers zou plaataen, dan moest er gekozen gaan worden.
De dag voor de kwalificaties wordt tijdens de persconferentie druk gefilosofeerd over het aantal gouden medailles die Phelps zou gaan halen. Hij houdt het er veiligheidshalve maar op minimaal één. Het eerste zwemnummer is de 400 m. wisselslag, die Phelps wint in een nieuw wereldrecord.
Twee dagen later is de finale van de 200 m. vrije slag met wel 6 kanshebbers. Ook deze race weet Phelps te winnen. De volgende dag finished hij wederom als eerste op de 200 m. vlinderslag, nipt boven zijn eigen wereldrecord. De hele week werden hem al vragen gesteld over Mark Spitz, die op de Spelen in München 7 gouden medailles won. Hij is best trots om in één zin met hem te worden genoemd en hij is extra trots als hij van Spitz een medaille krijgt uitgereikt. Spitz belooft in Athene te komen kijken en wenst hem veel succes.
De zwaarste kwalificatiedag met vier nummers moest nog komen. In een Australische krant wordt Phelps verweten niet genoeg respect voor Thorpe te hebben. Hierdoor kookt hij van woede, want hij wil gewoon zwemmen tegen de beste vrije-slagzwemmer die Thorpe nu eenmaal is. Op de 200 m. rugslag eindigt hij als 2e en een half uur erna weet hij de 200 m. wisselslag te winnen.
Er was nog één dag om te genieten. Tijdens de halve finale was Phelps nog 2e geworden op de 100 m. vlinderslag. Helaas zet hij een inhaalrace te laat in en wordt hij in de finale eveneens tweede. En de keuze tussen de 200 vrij en de 200 rug? Die is voor Michael niet moeilijk: het wordt de 200 m. vrije slag.
Tijd om na te denken
Voordat hij naar Athene afreisde werkte Phelps nog aan een paar zwakke punten: starten en keren. Door zijn lengte is het moeilijk om helemaal te strekken als hij het water ingaat. Om dat te oefenen nemen ze de beslissing om aan beide zaken elke training aandacht te besteden. Ondertussen is Phelps nog in Hollywood waar de jaarlijkse sportprijzen van sportkanaal ESPN worden uitgereikt. Hij wint zelf geen prijs, maar hij vindt het een eer om erbij aanwezig te mogen zijn.
De volgende dag is hij te gast in The Tonight Show with Jay Leno. Hij belt zijn vrienden Corey en Matt, die de aflevering uiteraard gaan kijken. Phelps doet Leno een Speedo FS2-zwempak kado, een leuke manier om het ijs te breken en een leuk gebaar naar de sponsor. Leno stelt de vraag of zwemmers als aapjes elkaar scheren. Uiteraard is het antwoord ontkennend, behalve dan voor het scheren van de rug.
Het team had nog 2 trainingskampen, voordat de Olympische Spelen van Athene van start zouden gaan. De 1e was in Palo Alto, op Stanford University en de 2e was op Mallorca. Kort voor het 1e trainingskamp ontmoet hij Mohammed Ali. Op Stanford deelt hij een kamer met vrije slag zwemmer Peter Vanderkaay. Tussen de trainingen door vermaken ze zich met computerspelletjes. Er is wat onenigheid over wie mag deelnemen aan de 4 x 100 m. vrije slag estafette, maar tot een definitieve uitspraak komt het nog niet.
Op 1 augustus reist het team naar Athene, waar ze inchecken in het olympisch dorp. Na 2 dagen vertrekken ze naar Mallorca, waar ze trainen op luchtmachtbasis Decallia. Vanaf de 1e dag start Phelps met dubbele trainingen. Overal waar ze heen gaan gaat er beveiliging mee. Naast trainen en slapen vindt Michael de meeste afleiding in videospelletjes.
Phelps beschrijft zijn relatie met een meisje dat Amanda heette en waarmee hij in januari 2003 kennis maakte. Vlak voor de Wereldkampioenschappen maakt hij een einde aan de verhouding omdat het niet te combineren is met zijn drukke schema. Hij dacht nog vaak aan Amanda en besefte hoe zeer hij haar miste. Hij begint weer met haar te sms-en. In Athene zou hij goed vertegenwoordigd zijn. Zijn moeder, zijn beide zussen zouden komen en ook zijn vader.
Slechte derde, goede derde
Terug in Griekenland waren de Grieken inmiddels geheel in de ban van de Spelen en ook het olympisch dorp was een stuk levendiger. Er is een levendige handel in speldjes, maar Phelps maakt de fout om zijn complete voorraad in één winkel kwijt te raken. Hij deelt een kamer met Lenny, teamaanvoerder en een veteraan die in Sydney 3x goud won, maar die vooral een erg positieve instelling heeft. Kort voordat de Spelen werden geopend, kreeg Phelps gezelschap van zijn familie.
Op de 2e dag was de voorbereiding op de estafette 4 x 100 m. vrije slag. Er was een hoop twijfel over wie er mee zouden mogen zwemmen, maar gelukkig voor Michael behoorde hij tot het team. Helaas hebben ze een slechte start omdat zwemmer Ian Crocker ziek blijkt te zijn. Er moesten dus heel wat meters goed gemaakt worden. Uiteindelijk werden ze, zwaar teleurgesteld, 3e.
De volgende avond was de finale van de 200 m. vrije slag. Eindelijk kon Phelps dan een keer tegen Thorpe zwemmen, die uiteindelijk ook eerste werd met achter hem Pieter van den Hoogenband en met Michael als 3e in een nieuw Amerikaans record. Bob vindt dat Michael een prima prestatie heeft geleverd. Veel tijd om er verder over na te denken is er niet, want een uur later ligt Phelps weer in het water voor de halve finale van de 200 m. vlinderslag. Hij krijgt veel commentaar van de pers dat hij geen 7 gouden medailles meer kan winnen, maar hij weet zich op de vlakte te houden.
Een teamprestatie
Een dag later moest Phelps op 1 avond 2 finales zwemmen: de 200 m. vlinderslag en de 4 x 200 m. vrije slag. Hij mist op een haar na het wereldrecord op de 200 m. vlinderslag, doordat hij te snel van start is gegaan. Zo’n 40 minuten later is het tijd voor de estafette. Lange tijd liggen de Amerikanen voor. De slotzwemmer, Klete, het 1,5 sec. voorsprong op de Australiërs, die hun troef Thorpe inzetten. Die komt al snel op gelijke hoogte met Klete, maar weet hem niet te passeren. Het wordt een close finish die de Amerikanen met 0,13 sec. winnen. Phelps en zijn teamgenoten zijn door het dolle heen.
Dan is het alweer snel terug naar het olympisch dorp waar Phelps zich gaat voorbereiden op de series en halve finale van de 200 m. wisselslag. Op de schoolslag na behaalt hij op een gemakkelijke manier de finale. De volgende morgen waren alweer de series van de 100 m. vlinderslag. De snelste Amerikaan op deze afstand zou ook in de finale van de 4 x 100 m. wisselslag zwemmen. Er stond dus wel wat op het spel. De finale op de 200 m. wisselslag weet Phelps zonder veel problemen te winnen. Na de prijsuitreiking moest hij meteen het water weer in voor de halve finale van de 100 m. vlinderslag, waarvan hij in zijn serie nipt voor Thorpe aantikt.
Vervulde dromen
Op vrijdagochtend zwom Phelps uit voorzorg het vlinderslagonderdeel in de ploeg van de wisselslagestafette, die zich zonder problemen plaatste voor de finale op zaterdagavond. Gewoonlijk doen de snelste 4 zwemmers mee in de finale. Indien ze een medaille halen, krijgen ook de eventuele andere zwemmers die in de series hebben gezwommen een medaille.
Probleem was dat de vlinderslagfinale nog niet was gezwommen en het dus onduidelijk was of Michael of Ian het snelst zou zijn. Ian had niet in de series gezwommen omdat hij kampte met de naweeën van de ziekte. De vlinderslagfinale werd nipt door Michael gewonnen vóór Ian. Dat betekende dat Phelps – als snelste – in de wisselslagfinale zou zwemmen en Crocker zonder gouden medaille naar huis zou gaan. Michael besluit daarom zijn plaats in de finale beschikbaar te stellen aan Ian.
Met een ontzagwekkend estafetteteam kon de Amerikanen de winst bijna niet ontgaan. De vraag was alleen of ze het wereldrecord, die sinds 1976 al 10x door een Amerikaans team was verbeterd, opnieuw verpulverd zou worden. Aaron Piersol zwom als startzwemmer al direct een wereldrecord op de 100 m. rugslag.
Ook de andere zwemmers zwemmen sterke races en het wereldrecord werd dan ook aangescherpt tot 3.30,68. Hiermee waren de spelen voor Phelps afgerond met 6 gouden en 2 bronzen medailles en daarmee was hij de 2e sporter in de geschiedenis van de Olympische Spelen die in totaal 8 medailles won.
Epiloog
Na zijn wedstrijden blijft Phelps nog in Athene en bezoekt hij meerdere wedstrijden en feesten, waarbij hij in sommige gevallen ook zijn familie meeneemt. Hij krijgt talloze verzoeken om interviews, ontvangt 100-en sms-jes en werkt mee aan een aflevering van de Today Show.
Terug uit Athene gaat hij op tournee met Ian Crocker en Lenny Krayzelburg, mede om de zwemsport op een leuke en veelomvattende manier in beeld te brengen. Disney was, naast een heleboel andere sponsors, erbij betrokken en daarom werd het de Disney-Zwem-met-de-Sterrentournee genoemd. Het drietal demonstreerde de verschillende zwemslagen en zwom wedstrijdjes tegen elkaar, soms gecombineerd in estafettevorm met plaatselijke zwemmertjes. Met kaartverkoop en merchandising werd geld verdiend.
In Baltimore was verreweg de meeste respons. Phelps kreeg de eresleutel van de provincie en er werd speciaal voor hem een show georganiseerd. Plaatselijke politici vernoemden een straat naar hem, vlakbij Thomson High School. In Baltimore werd zelfs in de vuilnis van de familie Phelps naar souvenirs gezocht. Bij handtekening sessies kreeg Michael een beveiliger met zich mee om een weg te banen naar de bus. Phelps doet ook nog een aantal tv-optredens, waaronder voor de 2e maal in The Tonight Show.
Na de tournee was het direct door naar de Wereldkampioenschappen Korte Baan in Indianapolis. ondanks zijn vermoeidheid wint Michael op de dag van zijn aankomst de 200 m. vrije slag. Na de race kreeg hij veel last van zijn rug en moest zich daarom noodgedwongen terugtrekken. De volgende jaren zou hij onder Bob blijven trainen in Michigan, waarbij hij ook als vrijwillig assistent zou werken. Waarschijnlijk zou hij zijn studie op marketing gaan richten.
Een brief van Michael
In dit aanhangsel verontschuldigt Michael zich dat hij op 4 november 2004 met alcohol op achter het stuur werd betrapt.
Het boek eindigt met een uitgebreide dankbetuiging waarin, naast zijn familie, een groot aantal personen, groepen en sponsors worden bedankt.